Pages

Friday, May 4, 2012

~NaK cAkAp CiKiT~

Annyeong hase yo....

Assalamualaikum readers....

Malam ni aku cuma nak cakap cikit kat korang. Opps, mungkin bukan sikit tapi mungkin jugak bukan banyak. Entah, korang nilai la sendiri ye.

Minggu ni macam-macam berlaku dalam hidup. Aku rasa gula-gula, aku rasa garam, aku rasa jugak panadol, dan ade jugak aku rasa asam jawa. Sebab tu aku kata aku rasa macam-macam.

First of all, hari minggu teringin sangat aku untuk berbasikal keliling Bukit Ekspo, menikmati pemandangan indah kurniaan Allah S.W.T. yang sangat aku kagumi. Korang pulak buat ape hari-hari minggu? Mesti korang tak duduk rumah kan? Menyengkit je keje korang ek. Bukan nak ajak-ajak aku. Hahaha. Takde la, aku gurau je. Lantak korang la nak buat ape pun, hari korang. Bukan hari aku. Dapat berbasikal ke Bukit Ekspo tu pun dah cukup bersyukur dah, daripada terperap je dalam bilik. Kannnnnn......

Hari Isnin semalam ni, kami pergi Unit Sayur-sayuran, Taman Pertanian Universiti, Universiti Putra Malaysia. Korang tau kat mana? Kalau korang belajar kat UPM confirm korang tau kan? Nak dijadikan cerita, Isnin semalam ni baru aku tau yang Taman Pertanian Universiti tu kat situ. Padahal selalu gak berbasikal lalu kat situ. Hahaha, dah dekat setahun kat UPM baru tau. Hebat tak?

Balik je dari Taman Pertanian Universiti, kami jalan kaki pergi Putra Foodcourt. Ala, bukan jauh mana pun. Situ la tempat hari-hari kami melantak time lapar. Hahaha. Lepas dah beli makanan semua, kami duduk makan la kat situ, malas nak bungkus-bungkus bawak balik ni. Maklum la, aku ni tersangat la rajin nak basuh-basuh pinggan ni kan. Lagipun member yang lain ada kelas lepas tu, aku je yang free. Tak syok kalau makan sorang-sorang ni. Kang tak pasal-pasal aku nyanyi lagu "I'm a Loner" CN Blue kang. Hah, kan aku dah masuk lagu K-Pop aku dah. Hahaha.

Ok, sambung balik ye. Time tengah duduk-duduk sambil menikmati rezeki yang Allah beri tu la, tetibe my roommate, Ummi kata kad Meal Plan die hilang. Untuk pengetahuan korang, Meal Plan ni, kad yang kami guna untuk beli makanan. Dalam kad tu ada dalam RM400++ pada awalnya. Tapi setelah kami melantak semahu-mahunya, ada la berbaki beberapa RM lagi kan. Hahaha. Lepas abis fikir semua, masing-masing berpendapat, mungkin kad tu terjatuh masa dalam bas nak ke Taman Pertanian Universiti tadi. So terpakse la pergi buat report untuk block kad tu daripada disalah guna oleh orang lain sementara nak dapat kad baru. 

Nak dijadikan cerita, hari Selasa tu kan cuti Hari Pekerja kan. So, ofis tutup. Kena la tunggu sampai hari Rabu. Then, kami pulak tak sempat nak pergi ATM untuk keluarkan duit belanja yang semakin berkurang tu. Hahaha. So, korek-korek la. Berkongsi sorang sikit. Then, dalam purse aku ada RM4 je. Ummi pun lebih kurang sama la. Malam tu kami pergi foodcourt nak makan la, sebab masing-masing dah kebulur. Aku lak mengada-ngada, tak nak makan maggi sebab nak makan nasi. Ummi lak terpakse la meneman aku.

Sampai sana, banyak sangat kedai yang tutup. Yang bukak pun, burger, nasi kukus, waffle, dengan kedai Mamat Kelantan tu. Maklum la, Hari Pekerja kan. Kami buat keputusan, lepas menimbang-nimbang duit yang tinggal, kami pun order la kat kedai Mamat Kelantan tu. Tapi entah kat mana malangnye aku time tu, dekat 45 minit aku tunggu, tapi still tak dapat jugak yang aku order tadi. Bila tanya kat abang tu, die leh kata bihun abis. Dalam hati aku, "Waa, abang. Awak sangat hebat dalam kerja. Kenapa awak tak cakap awal-awal yang bihun takde?"

Dengan langkah longlai, aku pergi kat gerai yang jual waffle tu. Beli la waffle satu untuk alas perut. Tapi ye la, setakat waffle tu boleh tahap bape lama je kan. So, lepas beli waffle tu, tetibe tengok makcik nasi kukus baru angkat ayam dari kuali la pulak. Tengok harga dalam RM3.50. Dalam tangan tinggal RM3 je. Ummi lak ada 20 sen je tinggal. Adeh, mana cukup. Time tu, kalau ada orang yang aku kenal rapat memang aku dah mintak tolong dah. Malangnya, takde. So, berkongsi la kami semangkuk kuey teow tomyam. Balik bilik, telan maggi pulak. Hahaha.

Hmm, dah terlanjur bercerita nih, aku nak tanya korang. Pernah tak korang terniat nak bawak kawan-kawan baik korang balik kampung korang, bawak diorang jalan-jalan kat sekitar kampung korang. Bawak diorang gi makan kat tempat yang korang rase masakan die sedap kat area kampung korang. Macam tu. Pernah tak?

Aku, dari zaman aku kat politeknik lagi, aku memang teringin sangat nak bawak kawan-kawan aku balik kampung. Bukan ada niat lain, cuma saja aku nak bawak diorang jalan-jalan kat kampung. Walaupun ada diantara diorang tu memang berasal dari kampung. Dan walaupun aku tau kampung aku tu bukan ada apa sangat pun. Sungai Balang, tak ada pape. Cuma kampung biasa. Tapi aku tetap teringin nak bawak macam mana aku pernah tengok orang lain bawak member-member diorang balik kampung diorang. Sebab tu aku teringin sangat nak join program anak angkat. Tapi belum pernah berpeluang.

Dan yang paling sedih, bukan aku tak pernah ajak diorang. Tapi sorang pun tak nak ikut aku balik kampung. Macam-macam sebab diorang bagi. Takpe la. Mungkin bukan sebab diorang tak sudi, tapi mungkin jugak sebab kawan-kawan aku ni jenis yang pemalu kot.

So, sekarang korang faham tak maksud aku pasal segala rasa tadi tu?Bukan rasa dalam masakan, tapi semua tu perasa dalam kehidupan. Macam yang pernah aku kata dulu, "HIDUP NI MACAM GULA-GULA. KADANG-KADANG MASAM, MANIS, DAN KADANG KALA MASIN".

Sampai sini dulu...

jalga...

salam...

사랑해요, 
~김치 아가씨~

p/s : Orang yang pemaaf itu selalunya mudah tidur, boleh makan apa sahaja dengan berselera dan tinggal di mana sahaja bagaikan istana. Justeru, jika sukar tidur pada waktu malam, asyik mengeluh tidak berselera dan suka merungut tentang rumah yang kecil... mungkin disebabkan oleh sikap kita yang sukar memaafkan. Memaafkan orang lain bererti memaafkan diri sendiri! - pinjam dari seorang SAHABAT...

Tuesday, April 17, 2012

~FrOm KoReA tO mALaYsIA~

Annyeong haseyo...

Hai semua yang membaca entry ni. Hehehe. Sihat tak? Hope korang sihat la ye. Aku baru je balik dari kampung sebab minggu lepas cuti seminggu. Waaa, sangat syok bila dapat balik kampung. Tapi bila nak balik kolej balik, sangat la 'rajin'. Hahaha.

Anyway, hari ni aku nak cerita sikit pasal rombongan dari Korea yang datang ke kampung aku lebih kurang 2 or 3 minggu yang lepas.

Kisahnya rombongan dari Korea ni merupakan delegasi GLOBAL PEACE FESTIVAL KOREA yang datang untuk GLOBAL PEACE LEADERSHIP EXCHANGE. 

Ni time kat DATARAN SARANG BUAYA ni...

Rombongan tu ada la dalam 56 orang. Ada yang tua, ada yang muda. Tua pun bukan lah tua sangat, boleh la kalau nak buat calon mak or bapak mertua. Muda pun bukan la budak-budak. Tapi ok la kalau nak dijadikan calon menantu. Hahaha. Gurau je.

Kehadiran delegasi ni disambut oleh tarian kuda kepang dan barongan dari Pt. Bugis. Best tu, lama da aku tak tengok kuda kepang and barongan secara live. Hahaha.

Kuda Kepang...
Barongan...
Aktiviti diorang kat situ ada macam-macam la. Antaranya macam sukaneka. Then ada tanam pokok bunga (untuk ape aku tak pasti). Dalam pukul 2 lebih kurang, peserta delegasi ni dibahagi-bahagikan mengikut kumpulan dan mereka akan diberikan keluarga angkat. Big Boss dan Mem Bosa tak terkecuali. Dapat la dalam 9 orang gitu. Tapi sebab kereta Big Boss kecik, terpakse la bagi separuh kat kawan die.

Putih kan diorang?
Jeles aku, siap boleh beza ag kulit Mem Bosa dengan unnie sebelah tu...
Hensem. Tengok oppa teringat kat Lee Min Ho la... Hehehe...
Seronok bila kita dapat perkenalkan budaya kita pada rakyat negara lain ni. Tapi tu la, ada satu masalah bila berhadapan dengan delegasi ni. Masalah bahasa. Sebab tak semua antara mereka yang boleh berbahasa Inggeris dengan baik. Dan lebih memburukkan keadaan adalah, tak semua orang kampung boleh berbahasa Inggeris.

Tapi dalam bermasalah tu, macam-macam jugak kerenah yang boleh kita jumpa. Yang paling kelakar  tu Mem Bosa la. Anak-anak angkat dia dari Korea ni, bila sampai je kat rumah kitorang terus meluru gi kat pokok bunga kertas yang memang tengah lebat berbunga. Diorang pun tanya la, "Mummy, what is this?" Mem Bosa punya la berselirat urat dalam kepala nak mengingatkan ape orang putih panggil bunga kertas. Last-last yang keluar dari mulut Mem Bosa macam ni, "This is FLOWER PAPER". Adeh, kalau korang ade time tu, mesti korang dok gelak terguling-guling atas tanah. Hahaha. Tapi ok la kan, daripada ada sesetengah family yang tak dapat nak berborak mesra sebab tak pandai nak cakap omputih sepatah haram pun. Huhuhu.

Macam-macam gak la hadiah dan cenderamata yang Mem Bosa and Big Boss dapat sebagai kenangan dari Korea. Ada dapat t-Shirt, gula-gula ginseng, teh ginseng, dan banyak lagi. Aku pulak balik semalam, jadi translator sebab diorang tak paham tulisan Korea. Hahaha.

Ok la, sampai sini dulu.

Jalga...

Salam...

p/s : Kalau aku takde test time tu, confirm aku da bli tiket trus balik kampung sehari sebelum tu. Jeles betul. Tah bila lagi diorang nak datang.

사랑해요, 
~김치 아가씨~

Sunday, April 8, 2012

~BeTaPa PeNgAsiH, pEnYaYanG, dAn AdiLnYa ALLAH itu~

Assalamualaikum warahmatullahi wabarakatuh...

Annyeong haseyo...

Salam sejahtera buat semua pembaca. Entry malam ni bersifat keagamaan sikit. Sorry kalau ada yang tak suka. Aku cuma nak kongsikan sikit kisah yang aku peroleh dari seorang sahabat yang sangat rapat dengan aku. Bukan aku nak buka aib sahabat, cuma aku nak kongsikan kisah ni, untuk sama-sama kita amek ikhtibar dari kisahnya.

Bermula alkisah yang mana sahabat aku ni bukan la seorang yang kaki semayang. I mean, semayang gak la. Just senang cite susah nak tengok la. Nak lagi senang cite, kalau orang kata AMAL MAKRUF NAHI MUNKAR, dia memang suka buat kebaikan. Tapi dalam masa yang sama larangan yang kecil-kecil tu ada jugak yang dia buat. Ala, sama je sume orang pun. Kita pun kadang-kadang tinggal solat kan, sengaja atau tidak.

Bukan dia tak percaya pada balasan Allah S.W.T., bukan dia tak tau, bukan dia tak belajar agama. Cuma semakin dia meningkat dewasa, semakin dia alpa dan lalai dengan nikmat dunia yang hanya sementara. Dia tau, hanya Alla S.W.T. tempat dia mengadu, tempat dia berserah. Tapi bak kata pepatah :

Berdoa tanpa usaha itu BODOH,
Berusaha tanpa doa itu SOMBONG.

Dalam kes sahabat ni, dia bukan SOMBONG, tapi dia dalam kategori BODOH. Berdoa je lebih, usaha zero. Kalau ada pun, adalah dalam 30% kot. Apa yang aku nampak, Allah S.W.T. sentiasa bantu dia walaupun dia masih lagi dengan kelalaian dan kealpaannya. Dari usianya belasan tahun, hingga kini. Tak ada ke rasa keinsafan yang menjalar di dalam urat nadinya? Dalam hati kecilnya? Tiada ke walau sekelumit pun? Pernah aku tanyakan padanya, jawapan yang diberi adalah :

"Ada, tapi aku tak tau dari mana nak mula." 

Kalau anda di tempatnya, apa jawapan anda? Aku sendiri tak tau macam mana nak bantu dia. Tapi apa yang aku boleh kata cuma, sebenarnya semua ni ujian dari Allah S.W.T. buat dia. Aku yakin, satu hari nanti, dia akan benar-benar berubah. menyedari tentang kekuasaan Allah S.W.T. yang tiada tandingan. Dia sebenarnya seorang yang sangat kuat. Aku tau dia sedih walaupun dia akan cuba untuk lindung kesedihannya dengan senyuman. Dia sangat tabah. Cuma mungkin bila dia kembali pada landasan yang benar, dia akan berasa lebih tenang.

Aku tak berani nak bagi nasihat lebih-lebih kat dia, sebab aku sedar yang aku sendiri pun kadang kala tersasar. Aku cuma mampu menasihatinya atas dasar persahabatan. Ya, AKU SAHABAT DIA.

Jangan risau sahabat, aku akan sentiasa ada dengan kau.

Sampai sini dulu...

Jalga...

Assalamualaikum...

사랑해요, 
~김치 아가씨~

Sunday, March 25, 2012

yAnG kE-10

Annyeong haseyo...

Salam yang ke-10...

Hahaha, aku pun da terikut-ikut cara akak ipar aku greet dalam blog die. Anyway, entry kali ni pendek je. Ye ke pendek? Ntah, aku tak tau sebab aku tak abis tulis lagi. Hahaha...

Aku cume nak cite sikit je. Just nak share betapa happy nye aku dapat anak buah yang ke-10 dalam usia yang belum pun masuk 23 tahun (sebab birthday aku bulan 6). Hahaha...

Yang paling best tu adalah kerana, nama baby baru tu UMMU HANI yang lahir pada 22 Mac 2012. Nama roommate aku pulak UMMINADRA yang lahir pada 21 Mac (sila baca entry sebelum ni untuk maklumat lanjut). Memang kebetulan betul. Allah nak suh aku ingat birthday member aku yang sorang tu la kot, sebab beza birthday diorang ni selang sehari je. Hahaha...

Ni la puteri baru kite, UMMU HANI BINTI MOHD KHAIRUDDIN...
Comelkan Hani? Hehehe... Gambar ni buat aku rasa makin tak sabar nak balik kampung then ajak Big Boss dan Mem Bosa ke Johor untuk tengok Hani. Nasib baik la hari Sabtu 7hb tu En. Shah fasi yang ajar kitorang kompang tu nak buat kelas. Kalau tak, hari Jumaat aku dah selamat sampai kampung da... Hahaha...

To Ummu Hani yang comel,
Selamat datang dalam keluarga kami yang semakin membesar ni. Semoga Hani dapat mengharungi dunia yang serba mencabar. Dan semoga Hani menjadi anak yang solehah, yang sentiasa ingat pada ayah dan mama... Amin...

Maksu sayang Hani dan sepupu-sepupu Hani yang lain. Takde kurang, takde lebih. <3

Ok, sampai sini dulu.

Jalga...

Salam...

p/s : I wish Hani can read this. Takpe, nanti Hani da besar maksu ajar macam mana nak baca blog maksu k... Hahaha... (aku giler yang amat)

사랑해요,  
~김치 아가씨~ 

Thursday, March 22, 2012

SaeNgiL ChuKka HamNidA NaE cHiNgU yA...

annyeong hase yo....

entry malam ni memang special sikit sebab aku tulis khas buat roommate kesayangan aku, UMMINADRA BINTI HARON... saengil chukkahaeyo Ummi... selamat ulang tahun... sanah helwa...dan segala lagi bahasa yang aku tak tau tapi maksudnya tetap serupa...


hahaha...sebenarnya entry ni aku nak tulis dari malam semalam lagi, tapi takut lak kantoi dengan tuan punya badan kan, sebab nak buat surprise kat dia. takut la pulak tak menjadi. hahaha... apa pun, kat sini aku nak bagitau bahawa, BIRTHDAY PRANK.... SUCCEED!!!!! hahahaha...


macam ni ceritanya....


aku start tak bercakap dengan birthday girl ni dari semalam lagi sebenarnya. saja aku nak buat mogok. hahaha. takde la... tapi siyes, dia tanya aku pun, aku jawab sepatah je... kalau tak pun, aku tak jawab, just geleng, angguk, or angkat bahu, dan segala macam bahasa isyarat yang boleh... hahaha...


pergi kelas pun aku buat bodo je ngan dia. lepas abis kelas, aku kata aku nak jumpa abang aku, nurin  dengan nadia pulak kata nak pergi CIMB. padahal sume tu topeng semata. aku dah pening dah bila nurin kata wahida dengan umi nak pergi old flat makan nasi ayam. aku dah la nak beli kek kat old flat tu. kalau dah diorang pun ke situ, macam mana aku nak beli? hahaha...


time aku tengah dok bincang dengan nadia dengan nurin, ummi bagi mesej kat aku, ajak aku pergi makan kat kedai yang diorang gi tu. aku suh gerak dulu. ayat dia mesej aku memang tak leh bla.. siyes aku kata macam orang merajuk... hahaha... then, bila dah beli kek sume, kami terus gerak ke tempat diorang tunggu...


nak dijadikan cerita, rupanya si ummi ni memang betul-betul tak perasan yang kami buat sume ni semata-mata nak buat surprise kat dia... wahidah kata ummi dah nak nangis dah tadi, dok pikir apa salah dia kat aku dengan nurin, sebab kami tak layan dia...


hahaha... kalau ikut plan asal kami nak biar je tak nak wish besday dia selagi belum kul 11.59 malam time 21/3/12 sebelum masuk 22/3/12... tapi kami takde lah kejam sangat kan... kejam sikit je... hahaha... ala, sume ni untuk dia jugak... dan kami tak sangka pulak yang plan yang kami rancang tu menjadi sungguh... alhamdulillah... hehehe...


apa pun, SELAMAT HARI LAHIR YANG KE-21 UNTUK UMMINADRA HARON. semoga panjang umur, murah rezeki, dan mendapat kejayaan di dunia dan di akhirat... amin...


sampai sini dulu...


jalga...


salam...




사랑해요, 
~김치 아가씨~ 

Thursday, March 8, 2012

CeRiTa bArU

Annyeong haseyo...

Hai korang, sorry la ek lama tak post entry. Mianhae... Hahaha, aku cakap macam la aku ni famous. Aku tak famous tapi aku suka makan biskut Famous A mous. Hahaha.

Anyway, dah masuk minggu ketiga aku start semester baru kat sini. Dalam erti kata sebenar, dah nak abis pun minggu ketiga ni. Tau-tau je dua minggu lagi aku dah ada first test da. Huaha, sangat syok lorh.

Hidup aku dalam semester baru ni, alhamdulillah. Semuanya ok. tak ada masalah setakat ni. Hubungan dengan kawan-kawan pun semakin baik, dan hubungan dengan Mr. Love pun sangat baik. Hahaha.

sebenarnya entry kali ni, aku just nak hebahkan pasal novel bersiri aku yang baru. Tajuk, AKU UNTUKMU. Alhamdulillah, dah sampai bab 7 dah. Kalau korang sudi baca, gi ar jenjalan kat FB aku tu. Cari kat notes k. Novel lama da happy ending dah. Dah tak terlewat 30 minit dah. Hahaha.

Aku bagi sedikit sinopsis setakat yang dah post ni k.

Mengisahkan tentang Dhiya Hikmahana yang baru saja kematian tunangannya, Haidar dalam satu kemalangan. Ibu Haidar meletakkan kesalahan di atas bahu Dhiya yang dianggap sebagai pembawa sial. Namun, semangat yang diberikan oleh sahabatnya, Irma Qistina, membawa Dhiya kembali semula ke dunia nyata.

Macam tu la sedikit tentang cerita baru. Untuk maklumat lanjut, dtg la usha-usha kat notes FB aku hekz. Hahaha...

Ok la, sampai sini dulu.

Jalga...

Salam...